สิ่งที่ล่วงไปแล้ว ไม่ควรไปทำความผูกพัน
เพราะเป็นสิ่งที่ล่วงไปแล้วอย่างแท้จริง
แม้จะทำความผูกพัน
และมั่นใจในสิ่งนั้นกลับมาเป็นปัจจุบัน..ก็เป็นไปมิได้
ผู้ทำความสำคัญมั่นหมายนั้นเป็นทุกข์แต่ผู้เดียว
โดยความไม่สมหวังตลอดไป

อนาคตที่ยังไม่มาถึง ก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรยึดเหนี่ยวเกี่ยวข้องเช่นกัน อดีต..ควรปล่อยไว้ตามอดีต
อนาคต..ก็ควรปล่อยไว้ตามกาลของมัน ปัจจุบันเท่านั้นที่จะสำเร็จประโยชน์ได้
เพราะอยู่ในฐานะที่ควรทำได้..ไม่สุดวิสัย

"การละบาป เป็นสิ่งสำคัญมากกว่าการทำบุญ
ถ้าทำบาปแลกบุญจะขาดทุนเรื่อยไป"

"ใจจะสงบได้ ก็เพราะความเห็นที่ถูกต้อง"

"ธรรมดาจิตนั้นนะ..มันมีเวลาขยัน และขี้เกียจ
ถ้าทำเพียรด้วยสัจจะ เราต้องทำเรื่อยทั้งที่ขี้เกียจ
ทำจิตให้จิตรู้อยู่ การรู้ภายใน การฉลาดภายในจิตจะเป็นอย่างนี้
การทำทุกวัน บางทีสงบ บางทีไม่สงบ เป็นอนิจจัง"

"เมื่อมีปัญญาเกิดขึ้นในจิตใจของเราแล้ว
จะมองไปที่ไหน..จะมีแต่ธรรมะทั้งนั้น
เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ตลอดเวลา"

๐ ธรรมแท้ ๆ ! เป็นกลาง ๆ ..ใคร ? ปล่อยวางได้..ก็.."สบาย"
๐ ธรรมแท้ ๆ ! ไม่มี..สู้!..ไม่มี..หนี!เพียงแต่..ดู-รู้-ตรง "ปัจจุบัน" นี้แล้วก็..ปล่อยไป..เท่านั้นเอง! น้ำไม่ไหล! ขังไว้..ย่อม..เน่า ฉันใด!จิตที่..รู้เรื่องอะไร ? แล้วไม่ยอมปล่อยย่อม "ทุกข์" ฉันนั้น..

ภาพกิจกรรมชมรมจริยธรรม
ทอดผ้าป่าวัดบ้านปากห้วยวังนอง	อุปสมบทนายแพทยสุรพร
นายแพทย์สุรพรตักบาตร	ปฏิบัตธรรม
ผ้าป่าอำเภอนาตาล	ปฏิบัติวัดหนองป่าพง
งานกฐินกลุ่มงานบริหาร	ถวายภัตาหารเพล
เมืองศีล ๕	โรงทานวัดหนองป่าพง
รดน้ำดำหัว	ลาอุปสมบท